راستین

شاید حتی تا چند ماه قبل هم هیچ وقت فکر نمی کردم که زمانی برسد که قطعن بگویم بچه دوم نمی خواهم. زمانی که راستین اینقدر شیطان نشده بود و هنوز زمانی که دلم برای بوی نوزاد و در آغوش کشیدن و شیر دادن و بوییدنش تنگ میشد فوراً یاد شیطنت ها واعصاب خوردی ها و خرابکاری های بعد از آن هم نمی افتادم.  این روزها گاهی تا مرز جنون میروم و یکی می زند پس گردنم که خودت را جمع کن. مگر این بچه بی گناه چه تقصیری دارد جز بچگی کردن. مگر بچگی کردن جز کشف و شناخت و بریز و بپاش و شیطنت و خرابکاری معنی دیگری هم دارد؟ این روزها دیگر وقتی کسی از بچه دوم حرف میزند ته دلم مور مور میشود و احساس می کنم گر گرفته ام. اگر مطمئن بودم که بچه دوم نمی خواهم شاید خیلی راح...

                      ...